I made it! Running 13.1 miles in the States

Hi there!

Afgelopen week was echt heel chil! Eindelijk klaar met die midterms. Alleen een beetje jammer dat ik volgende week alweer een midterm heb. Ze vinden het hier leuk om twee midterms per vak te geven. Gewoon om ons bezig te houden ofzo. Dus na een weekje genieten moet ik bijna alweer aan de bak. Gelukkig heb ik al mijn tentamens beter gedaan dan het gemiddelde. En aangezien ik niks snap van dat letter systeem hier ben ik daar maar blij mee haha. Maar blijkbaar is het hoogste wat je hier kunt halen een A en wordt dat omgezet naar een 8 thuis. Dus eigenlijk kan ik per definitie al niet hoger halen dan een 8, raar systeem die letter grades. Ook geven ze deze letter grades pas op het einde van de periode dus tot nu toe weet ik alleen hoeveel procent ik goed had op mijn test. Maar aangezien deze best goed waren ligt er nu wat minder druk op mijn schouders.

Afgelopen week had ik maar een dagje school en hier heb ik natuurlijk erg van genoten. Al heb ik ook vooral veel gechilled omdat ik nogal kapot was van de halve marathon maar die was het zeker waard. Ik had er erg naar uitgekeken en vond het meer dan spannend. 4 uur ‘s nachts ging mijn wekker en ik moest er toch echt aan geloven.. Naar de start van de halve marathon moest ik met de bus. En niet zomaar een bus maar zo’n echte old school Amerikaanse schoolbus waarvan ik altijd dacht dat die niet meer werden gebruikt. Maar het tegendeel bleek dus waar haha. Ik voelde me ook echt alsof ik naar school ging maar dat was gelukkig niet zo haha. Eenmaal aangekomen bij de start werd ik nog meer herinnerd aan het feit dat ik in Amerika was. Overal verkleedde Amerikanen die een poging gingen doen een halve marathon te rennen. Nogal een lachwekkend gezicht. Leek er eerder op alsof ze een optocht gingen lopen. Uiteindelijk kwam het daar ook wel op neer want ik zag veel mensen lopen…
Om 7.15 was het dan zo ver, ready set go! De eerste 10km waren erg saai en ik was blij wanneer deze voorbij waren. Iedereen had me gewaarschuwd voor het tweede deel van de tocht. Dus ik probeerde mijn energie te sparen. Maar bij km 11 had ik er genoeg van en ging ik mijn tempo versnellen. Beetje jammer dat net op dat moment er steeds weer een nieuwe berg kwam die ik moest overwinnen. Bij km 17 was er echt een hugeeee california style berg waar ik echt op het punt stond om te gaan lopen. Dit deed namelijk iedereen haha, maar ik wist m rennend te overwinnen! Na deze berg was het chil en was het alleen nog maar berg afwaarts met aan de rechterzijde de nog altijd even mooie zee! De laatste mijl kregen we allemaal een Amerikaans vlaggetje van een veteraan waarmee we het laatste stukje mochten rennen. Ook aan beide kanten van de weg stonden allemaal Amerikaanse vlaggen. Dit gaf wel een kick en maakte het extra leuk! Toch was ik blij toen ik de finish had bereikt. Ik kon het echt niet geloven dat het me gelukt was om 21 km te rennen en ook nog sneller dan verwacht. Het was me zo goed bevallen dat ik me maar meteen heb ingeschreven voor de volgende halve marathon in Utrecht! Ik vond dat ik mezelf wel mocht belonen na het verbruiken van al die energie. Daarom ben ik met mijn roomies een “cookiewitch” gaan eten om te vieren dat ik het gehaald had. Dit is echt weer iets typisch Amerikaans. Een koekje met ijs en nog een koekje! En het mooiste is nog dat je alles zelf kan kiezen en er uiteraard heel veel keuze is. Het water loopt me weer in mijn mond als ik er over schrijf.

De dag na de marathon was wel wat minder fun dan de dag zelf. Mijn benen deden echt pijn en ik werd steeds uitgelachen door m’n roomies als ik de trap op en af ging. Maar dat weerhield me er niet van om mijn vrije zondag goed te besteden. Ik ben gaan zeilen met de excursie club! Wat echt vet was want het was heerlijk weertje en dus super mooi uitzicht. Na het zeilen ben ik met vriendinnetje uit Japan sushi gaan eten en gaan shoppen. Een zeer geslaagd dagje alleen een beetje jammer dat het openbaar vervoer hier NOG slechter geregeld is dan in Nederland. Ik wist niet dat het mogelijk was maar mij hoor je niet meer klagen over de NS. Ik moest 1.5 uur wachten op de eerst volgende snelbus naar huis. Dus toen besloten we om de stopbus te pakken, die er een uur over doet in plaats van 20 minuten. Maargoed, het was het waard en mijn benen waren blij toen ze thuis waren.

Dinsdag was het Veteran’s day. Best grappig, in Limburg betekent 11 november het begin van de Carnaval en hier betekent het de dag van de veteranen. Toch wel een klein verschil;) We waren vrij van school dus ik heb lekker series gekeken met mijn roomies.

Gisteren was ook weer een erg leuke dag! Ik ben gaan hiken met zonsondergang met de excursie club. Het was echt supermooi en zeker iets dat ik niet snel zal vergeten. Tegelijkertijd hebben we ook gepicknickt. We deden potluck dus iedereen moest iets te eten of te drinken meenemen. Van tortilla chips met homemade guacamole tot pasta en wijn, we waren van alles voorzien! Na de hike ben ik met mijn roomies na een fraternity party geweest. Een fraternity is een soort van studentenvereniging voor jongens. Dit was natuurlijk weer een ervaring opzich. Ik kan toch nog niet echt wennen aan die rare feestjes hier. En het grootste nadeel is nog wel dat alles om 12 uur is afgelopen… Voor mijn gevoel begint de avond dan pas maar helaas. Omdat we nog lang niet moe waren zijn we naar Freebirds gegaan, dit is echt het beste restaurant in Isla Vista. Iedereen gaat hier naar Freebirds na het stappen net als wij vaak naar de McDonalds gaan (indien die open is). Maar Freebirds is echt 1001 keer beter. In plaats van Hamburgers verkopen ze hier quesedilla’s, nachos, tacos en burrito’s! ik ga dit Amerikaans Mexicaans voedsel echt missen. Ik mag het geen Mexicaans noemen van een Mexicaan die hier ook op uitwisseling is. Omdat het eigenlijk gewoon geen echt Mexicaans eten is haha.

Vandaag zijn we eigenlijk allemaal een beetje moe en brak dus dit was echt zo’n dagje waarop je niks doet behalve series kijken en op bed liggen. Morgenochtend ga ik EINDELIJK Stand Up Paddle Boarding! Ik heb er zin in.

Enjoy your weekend!